UZAQ DİYARDA BİR GECƏ
Uzaq, uzaq bir şəhərin
Bir uca mehmanxanasında,
Oturmuşam tənhalıq libasında.
Oturmuşam qələmimlə baş-başa.
Ürəyimlə baş-başa,
Qərib evinin qapısı
Yaşmaqlı-həyalı olarmış.
Qərib olan yerdə
Telefonun da lal olarmış.
Az qalıram duram,
Təcili yardıma zəng vuram.
(Bir milyoner adından).
Yüyürərək həkim gələ,
Dərdimi soruşa.
"Tənhalıq təzyiqim
Həddini aşıb,
Yeddi yüz səksənə yaxınlaşıb..."
Həkimin əlinin təması,
Bir ilıq təbəssüm dəvası
Bəs edə bir neçə
Yuxusuz gecə...
Sonra da yeni bir
"temperatur".
İstəsən, indi dur
Təcili yanğına zəng vur.
Hay-küyçü maşınlar
Ulaşa-ulaşa,
Yanına dırmaşa...
Deyəsən: beləcə
Məcrama sığmadım,
darıxdım.
Təcili yanğını yığdım...
Bir-iki bəd kəlmə,
Bir az da cərimə-
Bəs elər yarım gün.
Deyirəm özümə
Bəlkə sən
Belə bir nəticə düşündün:
Nəyinə gərək axı
İşığı sırtılmış
dəbdəbələr,
Aşağıdan uca,
Yuxarıdan alçaq,
Görünən mərtəbələr?
Nə vermisən
Araz vadisinə,
Qarabağ düzünə:
Yoluna qalxanlı qayalar,
Kəmərli çinarlar düzülə.
Axı səni
Ayağının tozundan tanıyır
Çoban Ələsgərin
əlləş-pəlləş itləri...
Ehey, pasportumu bəri,
Otel xanımı,
Pasportumu bəri...
Arl-Nim, 1969. Fransa.
FARS MÜĞƏNNİSİNƏ
Oxu, qardaş!
küləkləri, çayları saxla!
Düşmənin də bu lisanı
sevməyə bilməz!
Oxu, qardaş!
Dərələri uc-uca bağla,
Mən bilirəm: nə qüdrətli
fatehdir bu səs.
Bu sənətə mən ülvimi, alimi deyim?
Gözəlliyin qəsbkarlıq gücünə alqış!
Eh, nə qədər bu ürəkdən aludəliyim
Ürəyimin öz haqqını əlimdən almış...
Kəlamının bal duzudur
ən böyük varın,
Bu ləhcənlə bülbüllərlə dəyişə bildin.
Türk atalı, türk analı hökmdarların
Bu lisanla
lisanını dəyişə bildin.
Mən yanmıram.
Köpüklənib lovğalanmıram.
Bahar təbli,
Leysan qəlbli əslim olubdur.
Mən danmıram,
Danmağı da mərdlik sanmıram,
Bu lisana Nizamilər təslim olubdur.
Tariximin min illəri yaşar yadımda:
Qonşusuna od verməyi adət etmişəm.
Nənəm olub, babam olub hörmət adında,
Çalağanın dilinə də hörmət etmişəm.
Firdovsinin nə günahı?
səsi uludur!
Xumarlıqdan kar olanın qulağını qaz!
Bir oğul ki, ana dili üzü quyludur,
O, şahı, abbası olar, Şah Abbas olmaz!
Mən çapmadım yer üzündə söz ələngəsi,
Təbriz kimi qıfıllı bir
mücrüm var orda.
Uçurumdur məhəbbətin
nifrət döngəsi,
Kinli dəvə çox yükünü qulazlar orda...
Oxu, qardaş! Alqışladım məlahətini,
Mən xalqımın mərd oğluyam, adil oğluyam.
İstəməzdim bir nəğməkar məharətini
Nə zamansa səndən alıb iki doğrayam.
Sentyabr, 1970
|