Moğol istilası dövründə, Azərbaycana gəlmiş olan türkmən ofşarlarından Qırxlı tayfası Şah İsmayıl Səfəvinin zühurundan sonra, köçüb Əbivərd mülkündə, Gürgan ceşməsi ətrafında sakin olmuşdu. Bu tayfadan İmamqulu adlı bir nəfərin hicri 1101-ci (=1689) ildə Nadirqulu adlı bir oğlu oldu. Bu adam, Kosa Əhmədli Babaəli bəyin iki qızını birbirinin ardınca aldıqdan sonra, tay-tuşları arasında yüksəlib tərəqqi etdi, Nadirqulu bəy adı ilə məşhur olaraq hünər və şücaətdə tanındı. Babaəli bəyin vəfatından sonra, sistanlı Məlik Mahmudun xidmətinə daxil oldu. Sonra ondan qaçıb, Əbivərdi ələ keçirdi. Bu iğtişaş dövründə, əfqanlar İran paytaxtını, İraq, Fars və Xorasanı, osmanlılar isə Azərbaycanın yarısını, Ermənistan və Gürcüstanı ələ keçirmişdilər; ruslar Kaspi sahilindəki vilayətləri tutmuşdular, ləzgilər də Şirvanda asayişi və yollarda əmin-amanlığı pozmuşdular...
    Bu zaman Nadirqulu bəy də, təqribən 400 ailədən ibarət Cəlayir elinin köməyilə hökmranlığa başladı. Tədriclə Əfşar tayfalarını, Əbivərd kürdlərini və elatını, Dərəcəz və Kəlat qalalarını və onların ətrafını ələ keçirdi, Məlik Mahmud və sair ilə müharibə edərək şöhrətləndi, Şah Təhmasibə yaxınlaşıb, Təhmasibqulu xan adı ilə əvvəl qorçubaşı və daha sonra bütün İranın ən iqtidarlı sərdarı və sahib ixtiyar vəkili oldu. Onun fütuhatına mane olan Şah Təhmasibi, hicri 1145- ci (=1732) ildə səltənətdən əzil edərək sikkəni və xütbəni onun südəmər oğlu olan III Şah Abbasın adına vurdurub oxutdu. Özü isə müstəqil olaraq hökmranlıq etməyə başladı. Rum qoşununu pis bir surətdə məğlub etdikdən sonra, Bağdad hakimi Əhməd paşa vasitəsilə Osmanlı dövləti ilə hicri 1146-cı (=1733) ildən sülh etdi. həmin dövlətin qanununa müvafiq olaraq, paşalara İran vilayətlərini boşaltmaq haqqında, sultanın mübarək imzasilə bəzənilmiş fərmanlar göndərildi.
    Nadirin ordusu Ərdəbilə gəldi. Şirvan hakimi Surxay xana yazılan fərmanı, Astara hakimi Musa xan öz adamı ilə Surxay xana göndərdi. O, fərman gətirən adamı öldürüb, Musa xana nalayiq sözlər yazdı: "Mən Şirvanı ləzgi şirlərinin qılıncı gücü ilə almışam, bağdadlı Əhmədin və başqalarının nə həddi vardır ki, bu cür sözlər danışsınlar”. Buna görə əlahəzrət Nadir bu məğrur adamı cəzalandırmağı lazım bildi. Şirvanı fəth etməyi başqa qalaların alınması üçün açar saydı. Lakin o, Kür çayının kənarına çatanda, Surxay xan Şamaxını buraxıb Dağıstana getdi. Nadir hicri 1147-ci (=1734) ildə, aqustos (avqust) ayının 17-də, Şamaxıya girib, Ərdəbil hakimi Məhəmmədqulu xan Səidlini Şirvana hakim təyin etdi.
    Bu zaman eşitdi ki, ləzgilərdən və quldurlardan ibarət bir dəstə Şamaxının üç ağaclığında olan çətin keçidli və Mici adlanan yerdə toplanıb, fəsad törətmək üçün firsət axtarırlar. Onları dağıtmaq üçün bir dəstə göndərildi, diri və ölü olaraq onlardan 500 nəfər ələ keçdi. Əsirlərin azad edilməsi haqqında hökm çıxdı. Şirvan bəylərbəyisi onların hamısını sahiblərinə yetirdi.
    Bu əsnada xəbər çatdı ki, Surxay xan ləzgilərdən və sairdən mürəkkəb böyük bir dəstə ilə Qəbələdə müharibə tədarükündədir. Nadir ordunun çadırlarını və yüklərini oğlu Rzaqulu mirzə ilə bərabər Şamaxı qalasında qoydu. Eylul (sentyabr) ayının 6-da, yüngül topxana və 12.000 süvari ilə Surxay xanın sığınağı və qərargahı olan Qaziqumuqu almaq üçün hərəkət etdi. Bu yer Dağıstanın içərilərində, Şamaxının on mənzilliyində idi. Fars sərdarı Təhmasibqulu xana da buyurdu ki, özündən üç gün sonra, 12.000 qoşunla Surxay xanı cəzalandırmaq üçün Qəbələyə getsin. Kürə ölkəsi mahalında olan Qəbiryekin bir mənzilliyində belə bir xəbər yetişdi ki, Car və Tala ləzgiləri, Mustafa paşa, Nur paşa və Fəth Gəray sultan səkkiz min rumlu (osmanlı) və tatarla Gəncə valisi Əli paşanın əmri ilə Qəbələdə olan Surxay xanın köməyinə gəlmişlər. Ümumiyyətlə, Surxay xanın başına 20.000 qoşun toplanmışdır.
    O, Təhmasibqulu xanın yetişməsindən daha əvvəl, Qəbələ ilə Şamaxı arasında, bir tərəfdən dağa, o biri tərəfdən də meşəyə bitişik olan Dəvəbatan adlı yerdə öz tüfəncilərini yol üzərində yerləşdirdi. Onların arxasını da başqa bir dəstə ilə qüvvətləndirdi. Sərdar qoşununun pişdarları bunların birinçi dəstəsilə toqquşdu. Meşə arası olduğundan düşmən qoşununun çoxluğundan xəbərdar deyildilər. İranlılar qarşıya çıxan adamı Surxay xanın qulamı Qarat zənn edib, cəsarətlə hücum edərək onları məğlub etdilər və onların arxasında olan dəstənin üzərinə töküldülər. Ləzgilər zənn etdilər ki, bunlar Nadirin qoşunudır ki, bu cəsarətlə onların üzərinə hücum edirlər. Onların səbri tükəndi, müqavimətdən üz çevirdilər. Bu dəstənin məğlubiyyətindən, Surxay xan və paşaların qoşununun mərkəzi çaxnaşdı və sıraları pozuldu. Onlardan bir çoxu öldürüldü, rumlular Gəncəyə tərəf qaçdılar, Surxay xan isə Qaziqumuq tərəfinə qaçdı. Bunların bütün ordu ləvazimatı və təchizatı Sərdar qoşununun əlinə keçdi. Bir dəstə də gedib Surxay xanın bina etdiyi çox abad olan Xaçmaz qalasını qarət etdi, od vurub külə döndərdi. Nadir bu xəbəri alınca, qaçanların üzərinə bir dəstə göndərdi. Amma Surxay xan onun bu yürüşündən xəbər tutdu, basıldığı üçün heç bir yerdə dayanmayıb, həmin gecə Xosrəkdən yuxarıda olan dağ keçidilə ötüb getdi. Göndərilən dəstə səhər çağı buraya gəlib çatdı. Qaçan ləzgi və tatarlara rast gəldilər, onlardan 300 nəfərə qədər öldürdülər və əsir etdilər. Yol üzərindəki dağlıq yerlərdə olan bütün ilxılar və qoyun sürüləri qoşunun əlinə keçdi.
    Xülasə, Nadir 10 gün içərisində ölkənin çətin gedilən uzaq guşələrini, bir çox yerdə piyada vasitəsilə çiyində daşınan toplarla keçib, Qaziqumuğun bir mənzilliyində olan Xosrək kəndinə gəldi. Ertəsi gün buradan hədəfə doğru hərəkət etdi. Yolda ikən Surxay xanın əfv və aman istədiyini bildirən ərizəsi alındı. Nadir onun sözünə etibar etməyib, Qaziqumuğun alınmasına çalışırdı. Surxay xan Dağıstan əhlindən çoxlu cəmiyyətlə şəhərin bir ağaclığında, çayın kənarında yerini bərkitdi. Yeganə keçid olan körpünü dağıdıb, müdafiə və müharibəyə başladı. Hər iki tərəfdən top və tüfəng atışması qızışdı. Bu zaman Əfqanın Abdallı tayfasının hakimi Qəni xan, öz dəstəsilə çaydan keçməyə məmur edildi. Çox çalışdıqdan sonra, son dərəcə çətin və dar bir yol tapıb, bir anda çaydan keçdilər. Bu halı görüncə, Surxay xan və ləzgilərin ixtiyarı əllərindən getdi, qaçmağa üz qoydular. Nadir ordusu da Abdallı dəstəsinin ardınca çayı keçdi.
    Qoşun yetişənə qədər ləzgilər özlərini dağa çatdırdılar. Onlardan bir qədəri qılıncdan keçirildi. Lakin Surxay xan bir neçə nəfərlə öz köç-külfətini götürüb Avar ölkəsinə qaçdı. Qaziqumuq şəhəri alındı, Surxay xanın və yerli əhalinin gizli və aşkarda olan xəzinə və dəfinələri ələ keçdi.
    Bu zaman, Dağıstanın böyüyü olan Xasfulad ibni-Adil Gəray xan ibni-Mürtəzaəli Şamxal, Nadirin hüzuruna gəlib, yüksək şamxallıq mənsəbinə nail oldu və faxir xələtlərlə təltif edildi. Qulluğa hazır olduğunu bildirib, ölkə əhalisinin taqsırından keçməyi xahiş etdi.
    Qış zamanı yaxınlaşdığı üçün Surxay xanın işini tezliklə bitirmək müşkül idi. Nadir bir həftədən sonra bu vadidə olan mallar toplanan kimi ləzgi əsirlərini, kişili-arvadlı, şamxala bağışlayıb geri qayıtdı. Axtıpara mənzilinə çatdıqda, məlum oldu ki, ora ləzgiləri qoşunun keçidi olan Samur çayı körpüsünü dağıtmışlar və dağ başındakı Şəhbani qalasını özlərinə sığınaq edib oturmuşlar. Nadir çayın o biri tərəfində düşdü, körpünü düzəltməyə fərman verdi. Gün batana qədər burada çox möhkəm bir körpü quruldu, axşam vaxtı bütün qoşun oradan keçərək dağın ətəyində mənzil etdilər. Bir dəstə dağa yürüş etməyə məmur edildi, dikər dəstə də dağın ətəyindən onların köç-külfətinin sığınan yerə yürüş etdi. Ləzgilər davam gətirə bilməyib qaçmağa üz qoydular. Nadir özü bir dəstə ilə qaçanları təqib etməyə başladı. Səhərdən axşama kimi o nahiyənin vadi və çöllərində onlardan bir çoxunu öldürdü və əsir aldı. Çadırları və yükləri Miskincə və Şah dağı yolu ilə Qələbəyə göndərdi... Özü də ertəsi gün Xaçmaz yolu ilə hərəkət etdi. Bu yol işlək deyildi, Surxay xan dağın belindəki bəzi yerləri daş, kərpic və qumla qarışıq əhəngdən düzəldib bir yol salmışdı. Bu yoldan piyadalar bir-bir çox qorxu və xətərlə keçirdi.
    Xülasə, həmin il təşrini-əvvəl (oktyabr) ayının 3-də, Qəbələ mahalının Qutqaşın kəndinə gəldi. 3 gündən sonra, çadırlar və yüklər şah dağı yolundan, böyük ordu da Şamaxıdan gəlib orada ordugaha yetişdilər. Həmin ayın 11-də, Ərəş qarşısındakı körpüdən keçib, Gəncəni almağa hərəkət etdi. Təşrini-əvvəlin (sentyabrın) 13-də, Gəncənin Kəlisa kəndi tərəfində ordugah saldı. Rumlular (osmanlılar) və tatarlar şəhəri boşaldaraq qalaya çəkildilər. Bu tərəfdən də qalanı almaq üçün tədarük görüb, sənkərlər və xəndəklər qazıdılar. Birdən-birə, qalanın altına 7 yerdən müxtəlif lağımlar çəkmişdilər. Rumlular bu lağımların birindən xəbər tutub dağıtdılar. İranlılar 3500 batman barıtla doldurulmuş qalan 6 lağıma, tədriclə od vurdular. Bu hadisə zamanı Gəncə hakimi Əli paşanın oğlu Ömər ilə mühafizlərdən 700 nəfər həlak oldu. Rumlular da səngərin yanına qədər iki lağım qazmışdılar. Mühasirə edənlər bunlardan birini ləğv etdilər. O biri lağımın yanması nəticəsində, cəzairçilərdən 40 nəfər tələf oldu. Bir neçə dəfə də iki tərəfin lağımları bir-birinə təsadüf etdi. Lağımçılar bir dar yerdə əlbəyaxa döyüşə başladılar.
    Bir gün rumlular əl qumbaraları ilə qaladan çıxıb, onları səngərdəkilərin üzərinə yağdıraraq qılınc və tüfəng ilə hücumə keçdilər. Səngərdəkiləri meydanın sonuna qədər qovdular. Mühasirə edənlər güc gətirərək, mühasirə olunanları səngərdən çıxarıb qalaya soxdular. Dörd aydan artıq, iş bu qayda üzrə davam etdisə də heç bir nəticə edilmədi.
    Sonra, möhkəm bir sədd bağlayıb, çayın suyunu qalaya tərəf çevirdilər. Şirhaci divarı və cənub-şərq tərəfdəki hasar və burclar uçuldu. Qalanın yarısını su basdı, bu halda suyun gücündən və rumluların top gülləsi zərbəsindən sədd bir yerindən zədələndi və su kənara axmağa başladı. Bunun yatağı şəhərin yarım ağac şimal tərəfində indi də bəllidir.
    Bu əsnada, Çar və Tala ləzgilərinin rəislərindən bir dəstə gəlib, söz verdilər ki, 20 günəcən Nadirin ordusuna xidmət etmək üçün bir dəstə adam göndərsinlər. Lakin vədələrini yerinə yetirmədilər, buna görə ordugahdan bir fovc ayıraraq, Ağdam hüdudundakı qoşun və xanlardan bir dəstə ilə o tayfanı cəzalandırmağa göndərdilər. Kaxetiya gürcüləri də İmamqulu xanın oğlu Əli mirzənin sərkərdəliyi ilə, o tərəfdən bu işə məmur edildilər. Öz məskənlərini boşaldıb, Əlbürz sıradağlarından uca bir dağın təpəsində sığınmış olan ləzgilər, qəflətən hücum edərək, göndərilən qoşunun bir hissəsini öldürdülər və özləri də bir qədər tələfat verdikdən sonra geri qayıtdılar. Bir bu hadisəyə görə, bir də ləzgilərin sığındıqları yer çox çətin və yolu ancaq möhkəm ağaclarla tutulmuş buzlu bir keçiddən ibarət olduğu üçün xanlar yürüşdən əl çəkdilər. O tayfadan tutduqları 150 nəfəri öldürməklə kifayətlənərək, ələ keçirən var-yoxlarını qarət edib geri qayıtdılar.
    Bu hadisələr əsnasında, Nadir keçmişdə aralarında bağlanan əhdnaməyə görə, Bakı və Dərbənd qalalarının boşaldılmasını, daimi surətdə hüzurunda olan rus elçisindən tələb etdi. hicri 1147-ci (=1735) ildə, Novruz günü, Rusiya ilə əhdnamə bağlandı. Səlyana, Bakıya və Dərbəndə hakimlər təyin edildi. Rusların əlində olan əsirlər geri alındı. Rus əsgərləri və onlar ilə əlaqədar adamların da zəhmət və əziyyətsiz iki tərəfin sərhəddi olan Sulaq çayına qədər göndərilməsi qərara alındı.
    Şamaxı şəhəri və qalası münasib bir yerdə olmayıb, düşmən hədəfi altında idi. hicri 1148-ci (=1735) ilən may ayında, buranın dörd ağaclığında, mövqe etibarilə çox əlverişli olan Ağsu adlı yerdə yeni şəhərin əsası qoyuldu. Az bir zamanda hasarlar və burclar tikdirildi. Şəhərin qədim əhalisi bu yeni şəhərə köçürüldü, bura Şirvan hakimlərinin mərkəzi oldu.
    Gəncənin mühasirə müddəti uzandı: mühasirədə qalanlar sərəskər Abdulla paşaya bel bağlayaraq, qalanı müdafiə etməkdə mətanət göstərdilər. Bu işi bitirmək üçün əvvəlcə sərəskərlə məsələni ayırd etmək lazım idi. O isə Qarsdan hərəkət etmirdi. Buna görə, Nadir Gəncə mühasirəsini davam etdirmək üçün, bir dəstə qoşun saxlanıldı, bir dəstəni də Ağdaşda qoyub əmr etdi ki, əgər Car, Tala və ya Dağıstan ləzgiləri bir fəsad törətsələr Şirvan bəylərbəyisi və o nahiyənin hakimləri ilə onları cəzalandırsınlar. Özü də, 15.000 qoşun götürüb, sərəskər ilə müharibə etmək üçün Gürcüstanın Lori yolundan Qarsa hərəkət etdi.
    Sərəskər qarşı durmaqdan çəkinib, Qars şəhərinə çəkilmişdi. Nadir bir gecə, tələsik şəhərin kənarından köçüb İran tərəfinə qayıtdı. Sərəskər bu hadisədən cəsarətlənib, 100 minə yaxın qoşunla onu təqib etməyə başladı. İrəvan yaxınlığında böyük və şiddətli bir müharibə başlandı. Sərəskər məğlub olub, paşalardan və qoşundan bir çoxu öldürüldü.
    Bu parlaq qələbəsindən sonra Gəncə, Tiflis və İrəvan rumlulaları aman istədilər. Qalaları topxana və əsirlərlə bərabər təslim edərək çıxıb getdilər.
    Bu dövrün hadisələrindən biri də budur ki, Dağıstan ləzgilərindən bir dəstə, üsyan məqsədilə Quba camaatı ilə birləşib, buranın hakim Hüseynəli xan Sultan Əhməd xan oğlunu Xudat qalasında mühasirəyə aldılar. Şamxal Xasfulad xan və Dərbənd hakimi çoxlu bir cəmiyyətlə köməyə gəldilər, üsyançılardan 300 nəfərə qədər öldürüldü və əsir alındı, sağ qalanları qaçmağa üz qoydular. Şamxal gəlib Dərbənddə olduğu zaman, Avar üsmisi Əmmə xan onun ölkəsi üzərinə yürüdü. Pəravul kəndi yaxınlığında onun tərfdarları ilə müharibəyə girişdi. Üsmi özü bir dəstə ilə bərabər öldürüldü, sağ qalanlar nicatı qaçmaqda gördülər.
    Nadir hicri 1148-ci (=1735) ilin yay fəslində, İrəvan yaylağında olduğu zaman, Rusiya dövləti elçisinə geri qayıtmaga icazə verdi. Mirzə Kafi Nəsirini, Rusiya səfirliyinə təyin etdi, onunla bir fil və bəzi hədiyyələr də göndərdi. Özü isə Gürcüstan işlərini yoluna qoymaq üçün Tiflisə gəldi. Burada Krım valisinin gəlməsinin xəbərini aldı. Bu hadisənin təfsilatı belədir: Abdulla paşa sərəskərliyə təyin edildiyi zaman, Krım xanı adına da sultanın fərmanı sadir oldu. Onun Dərbənd yolundan münasib qüvvə ilə Şirvana getməsi qərara alındı. Nadir bu işdən xəbərdardı.
    Şirvan bəylərbəyisi Əliqulu xanı qabaqcadan başqa dəstələrlə Dərbəndə təyin etmişdi ki, əgər Krım xanı o tərəflərə gəlsə, üz-üzə müharibədən çəkinsin və yalnız özünü qorusun. Rum padişahı, sərəskər Abdulla paşa məğlub edilib öldürüləndən sonra, öz ölkəsinin hüdudunu mühafizə etmək fikrinə düşdü. Bu məqsədlə Gəncənin keçmiş valisi Əli paşanı vəkil təyin etdi, gedib yeni sərəskərin xəbərdarlığı ilə iki dövlət arasında əvvəlki hüdudu müəyyənləşdirsin.
    Bir fərman da Krım xanına yazıb, həmin xanın saraydakı qardaşı oğlu İslam Gəray sultan vasitəsilə sürətlə göndərdi ki, o, İran tərəfindən hərəkət etməsin həmin xanın Sulaq hüduduna gəlməsi xəbəri yetişdiyi zaman İslam Gəray sultan da varid oldu. Nadir həzrətləri İslam Gəray sultana getməyə icazə vermədi. Əbdülbaqi xan Zəngənəni Tiflisdə durmağa məmur etdi ki, barışıq üçün gəlməkdə olan Əli paşanı Gəncəyə aparıb, yeni fərman müntəzir olsun. Özü təşrini-əvvələn (oktyabrın) 23-də Dağıstana gedib, böyük ordusunu Qanıq çayı kənarında qoydu, Car və Tala camaatını cəzalandırmaq üçün bir dəstə ilə oraya hərəkət etdi. Onlar qabaqcadan, ucalığı və yolunun çətinliyi ilə məşhur olan bir dağın təpəsində sığınaq etmişdilər. Tüfəngçilər və cəzairçilər ətrafdan yürüşə başlayıb sığınağın bir tərəfini aldılar. Ləzgilər dağların təpələrinə və bucaqlarına dağıldılar, Avarıstanda avara düşdülər. Onlardan bir çoxu öldürüldü və əsir alındı. Mal-qaraları və mənzilləri qarət edilib yandırıldı.
    Nadir Şəki və Ərəş yolu ilə Şamaxıya gəldi. Burada ikən xəbər yetişdi ki, Krım xanı Dərbənd xaricinə gələndən sonra, Eldar Mürtəzaəli oğlu Şamxalı Dağıstan şamxallığına təyin etmiş, Şirvan əyalətini Surxay xana və Dərbənd hökumətini də üsmi Əhməd xana vermişdir. Öz tərəfdarlarına da 2.500 tümən nağd və bir para qiymətli şeylər bağışlamışdır. Surxay xan da öz oğlunu 500 ləzgi ilə həmin xanın hüzurunda qalmaq üçün təyin etdi. Bu əsnada, Krım xanı Nadirin hərəkət xəbərini eşidib, sürətlə Krıma qayıtdı.
    Nadir şiddətli qış vaxtında, dağ yolları və mənzillərini qar və buz tutmasına baxmayaraq, Dağıstan xalqını cəzalandırmaq fikrində idi. Bu məqsədlə Altıağac yolu ilə gedib, Dərəkəndi mənzilinə çatdığı zaman, Dağıstan sərdarına bir fərman yazdı. ondan tələb etdi ki, Dərbənddən Təbərsəranın Dərə mahalına gəlib ərzaq toplamaqla məşğul olsun.
    Yükləri və çadırları oğlu Rzaqulu mirzə ilə Şabran yolu ilə göndərdi, özü isə bir dəstə qoşunla Buduq və Xınalıq qaçaqlarını cəzalandırmağa getdi. Qoşundan 6.000 nəfərini Doqquzpara və Axtıpara tərəfinə göndərdi, bir dəstəni də, Qəbir tərəfindən qaçaqların yolunu kəsməyə təyin etdi. O, tayfanı qətl-qarət etdikdən sonra, qayıdıb Qubanın Gilyar adlı mənzilində öz ordusuna yetişdi.
    Təşrini-saninin (noyabrın) 11-də Dərbənd qalasının şimal tərəfində onun çadırları quruldu. Burada məlum oldu ki, yeni şamxal Eldar, üsmi və Surxay Qazanış adlı yerdə toplamış, Xasfulad xan Şamxalın üzərinə yürümək fikrindədirlər. Buna görə, gecəyə salıb, əvvəlcə Məcalisə yürüdü. Burada olan üsminin oğlu Xan Məhəmməd, ləzgilərlə bərabər Məcalis dərəsinin başını kəsib döyüşə başladı. Onların bir qismi öldürüldü, bir qismi əsir düşdü, qalanları da qaçıb qurtardılar. O mahalın hamısı paymal oldu, çoxlu qənimət və azuqə ələ keçdi.
    Nadir ertəsi gün oradan hərəkət edib, mənzil-bəmənzil qətl-qarət edərək, Xasfulad xan Şamxala mənsub Kübdən kəndinə gəlib çatdı. Surxay, üsmi və Eldar hər biri bir tərəfə qaçdı. Xasfulad xan isə, öz tərəfdarları ilə hüzura gəldi. Nadir buradan Surxay xanı cəzalandırmaq üçün Qaziqumuq tərəfə yola düşdü. O, kanuni-əvvəlin (dekabrın) 20-də Qaziqumuğun üç ağaclığında olan Şərrat adlı yerə çatdı. Surxay xan da, çoxlu cəmiyyət toplayıb, dağların təpələrini səngər edərək, qoşun geçə bilən bir dərəni tutmuşdu. Nadir dörd tərəfindən yürüş etməyə əmr verdi. Əvvəlcə Əfqan dağın təpəsini ələ keçirdi və müharibə alovu şiddətlənməyə başladı. O biri dəstələr də dağın ətəyindən yenicə hərəkət etməkdə idilər ki, ləzgilər qaçmağa başladılar. Onlardan bir çoxu diri olaraq ələ keçdi. Vaxt olmadığından Nadir həmin yerdə düşüb, cəzairçilər dəstəni dağların təpəsini mühafizə etməyə məmur etdi.
    Eldar, dağıstanlılar və avarlardan mürəkkəb bir dəstə ilə Surxayın köməyinə gəlirdi. O, cəzairçiləri Surxay xanın qoşunu zənn edərək, onların arasına gəldi, adamlarından bir hissəsi öldürüldü və əsir düşdü. İrəli getmək çətin idi. Nadir Qumuq əhalisindən bir neçə nəfərin aman istəmək üçün gəlməsilə kifayətləndi. Ertəsi gün oradan üsmini cəzalandırmaq məqsədilə Qüreyş qalasına tərəf hərəkət etdi.
    Nadir Qaziqumuğa yürüş etdiyi zaman, Aqquşa qazisi əhali ilə bərabər aman istəyərək təslim olmuşdu. Sonra isə, qazi bir dəstəni gizlicə olaraq Surxayın köməyinə göndərmişdi. Buna görə də onu cəzalandırmaq lazım idi. Nadir bir dəstəni bu işə məmur etdi. Qazi də öz adamları ilə döyüşə çıxaraq məğlub edildi. Onlardan bir çoxu qırıldı, qalanları da əsir alındı. Ertəsi gün, qazi etdiyi əməldən peşman olaraq, Nadirin dərbarına gəlib əfv istədi və onun tərəfindən bağışlandı. Aqquşa əsirləri də azad edildi.
    Nadir Qüreyş qalası ətrafına çatdıqda, üsmi öz qızını onun hərəmxanasına yola saldı, mötəbər adamlardan bir neçəsini də əfv diləməyə göndərdi və Nadir tərəfindən bağışlandı. Nadir bu qızı qubalı Hüseynəli xan Sultan Əhməd oğluna ərə verdi. Bir müddətdən sonra o, dəli olub Qubadan Başlıda olan Əmir Həmzə üsminin evinə getdi. Doqquzpara ətrafının ləzgiləri peşkəş olaraq 1000 baş at və mötəbər ailələrdən bəzi adamları girov tərzilə Nadirə təqdim etdilər. Təbərsəran kəndxudaları da tələb olunan ailələri vergi toplayanlarla (mühəssillərlə) birlikdə Dərbəndə göndərib, xidmət və itaətə hazır olduqlarını bildirdilər.
    Nadir Dağıstan işlərini bu surətlə bitirib, Xasfulad xanı və o ölkənin sair başçılarını ləyaqətli təltifata nail edərək, qayıtmalarına icazə verdi. Sonra, atının cilovunu Muğan səhrasına çevirdi. Qubanın "Həsənqala”sına gəldikdən sonra, bir neçə nəfər yaxın adamları ilə ordudan qabağa düşüb, çətin keçidli altı mənzillik bir yolu bir gücə-gündüzdə keçib, Ağsu qalasına yetişdi. Buradan da kanuni-saninin (yanvarın) 13-də, Muğan səhrasındakı ordugahına gəldi. Qabaqcadan ölkənin hər bucağına fərmanlar göndərilmişdi ki, hakimlər, əyan, üləma və hər vilayətin rəisi kanuni-əvvəlin 15-də Muğan səhrasında hazır olsun. Həmçinin hökm olunmuşdu ki, Kür ilə Araz çaylarının qovşağı olan Cavad keçidi yaxınlığında, ağac və qamışdan karvansara, məscid, hamam və ali imarətlərlə bərabər 12 min ev tikilsin.
    Vilayətlərdən gələnlərin sayı təqribən 100.000 nəfərə yaxın idi. Bir aydan ziyadə çəkən müşavirə və danışıqlardan sonra, Nadir həzrətləri hicri 1148-ci (=1736) ildə, şübat (fevral) ayının 26-da İranın səltənət taxtına oturdu. İran üləmasının ittifaqı ilə ümumxalq qarşısında belə bir qərar çıxarıldı: bəzi məsələləri dəyişdirmək və şərəfli (dini) şəraiti sabitləşdirməklə, iki məzhəb - şiə və sünni məzhəbləri arasındakı ixtilafa nəhayət verilib islam əhalisi arasındakı ədavət qaldırılsın. Lakin bu məsələ dəfələrlə Osmanlı dərbarına təqdim edildisə də qəbul olunmadı.
    Nadir şah mülkü işlərdə yeni təyinlər icra etdi, öz qardaşı İbrahim xanı, Qaplankuh hüdudundan başlayaraq Arpa çayına, Dağıstan və Gürcüstanın axırına qədər hökmran təyin etdi. Bu vilayətlərin bütün hakimlərini və əmirlərini onun ixtiyarına verdi. Zənburəkçi xorasanlı yüzbaşı Mehdi bəyi də, xanlıq və əmirülüməralıq ləqəbi ilə Şirvan əyalətinə təyin etdi.
    Bir il sonra, hicri 1149-cu (=1737) ildə, Şirvan bəylərbəyisi Mehdi xan, bir para işləri yerinə qoymaq üçün Dərbəndə getmişdi. Dərbənd hakimi Ustacallı Muradəli sultanın keçmişdə onunla ədavəti olduğundan, əhalini həyacana gətirib onu öldürtdü. Bu işdə iştirak edənlərdən bir parası gedib Əhməd xan üsmiyə pənah apardı, bəzisi də Dərbəndin Narınqalasına çəkildi. Dərbəndin bu işdə iştirak etməmiş qalan əhalisi isə, Narınqalaya çəkilən adamları, hücum edib, öldürdülər, Muradəli sultanı da həbsə alıb şahın dərbarına göndərdilər. O, dərbara gətirilən kimi cəzasına çatdı. Şah tərəfindən Sərdar bəy Qırxlı, xanlıq ləqəbilə Şirvan əyalətinə, Nəcəf sultan Qaraçorlu isə, Dərbənd hökumətinə təyin edildi və cəzairçilərdən bir dəstə ilə Dərbənd işlərini intizama salmaq üçün oraya getdi.
    Şah, üsmi Əhməd xana pənah aparmış olan Dərbənd qaçqınlarının həbsə alınıb Sərdar xana göndərilməsi haqqında bir fərman verdi. Üsmi, fərmana əməl edərək, o dəstənin hamısını sair bir neçə şərir adamlarla bərabər öldürdü. Sərdar xan dərbəndlilərdən bir qismini köçürüb yeni Ağsu şəhərin’ göndərdi. Sorsor tayfasını Şirvandan gətirib, Dərbənd qalasında onların yerində oturtdu.
    Hicri 1151-ci (=1739) ildə, Nadir şah Hindistan səfərində olduğu zaman, Car və Tala ləzgiləri yerlərinin möhkəmliyinə güvənərək üsyan etdilər. Zəhirüddövlə İbrahim xan onları cəzalandırmağa getdi. O, əvvəlcə qalib gəldi, lakin o tayfanın dağ başında səngərlərdə pusquda duran dəstəsi, ətrafdan hücuma keçdi. İbrahim xanın qoşununu məğlub etdilər və onlardan bir çoxunu öldürdülər. İbrahim xanın özü də, tüfəng gülləsi ilə öldürüldü. Bu xəbər Pişavərdə Nadirə yetişdi. O, Əmiraslan xan Qırxlını Azərbaycan əyalətinə və Gürcüstan sərdarı Səfi xan Bəqayirini də Azərbaycan sərdarlığına təyin etdi. Əmr verdi ki, özü gələnə qədər həmin tayfanı o tərəfin qoşunu ilə lazımınca cəzalandırıb, nahiyələri mühafizə etsinlər.
    Nadir şah Hindistanı fəth etdikdən sonra, Əfqanistana gəldi. Hicri 112-ci (=1740) ildə, Nadirabaddan Qəni xan Abdallını, öz tayfası ilə Türküstan səfərindən azad edib Şirvana göndərdi. Ona tapşırdı ki, qış zamanı Əlbürz dağlarının gediş-gəliş yolları bağlandığı bir zamanda, Car və Tala camaatını cəzalandırsın. Kosaəhmədli Fətəli xanı və Azərbaycanın yeni sərdarı Qırxlı Məhəmmədəli xanı bir dəstə hakim və 15 min Xorasan qoşunu ilə bu işə təyin etdi.
    Gürcüstan hakimlərini də bunlara qoşdu. Göndərilmiş olan bu qüvvə, hicri 1153-cü (=1741) ildə, şübat (fevral) ayının 23-də, Qanıq çayı kənarına yetişdi. Ləzgilər də Car, Gavıx və Ağzıbir adlı üç yeri möhkəmləndirdilər.
    Əvvəlcə döyüşə birici sənkər olan Carda başladılar. Burada müqavimət göstərə bilməyib, Gavıxa çəkiddilər. Bir neçə günlük şiddətli və arası kəsilməyən böyük müharibədən sonra ləzgilər üçüncü sənkərə çəkilib döyüşə başladılar. Bu yer ağaclıq, meşəlik və uca bir dağ üzərində olub ancaq bir yolu vardı. Abdallı igidləri könüllü olaraq, qoşunun ön dəstəsində gedirdilər. Səhərdən axşama qədər şiddətli döyüş davam etdi. Hər iki tərəfdən bir çox adam tələf oldu. Ləzgilər daş yumbaladıb, tüfəng atmaqla özlərini müdafiə edirdilər, ancaq bundan bir fayda hasil olmadı. Abdallılar gecə yarısına qədər, həmin dağa qalxıb, 100 nəfər tələfat verməklə, o sənkəri də tutdular. Şimal tərəfdən qaçmaq yolu ləzgilərin üzərinə bağlanmışdı. Onların bir hissəsi başlarını itirib, özlərini dağdan ataraq həlak oldular, qalanları da qılıncdan keçirildi və ya əsir edildi. Yalnız bir neçə nəfəri çıxıb qaça bildi.
    Onların bütün yurdları və məskənləri talan və təxrib edildi. Əhl və əyalları ilə dağın təpə və dərəsindən qaçmaqda olan camaat Samur çayının kənarındakı Kəsruxi adlı yerə qədər təqib edildi. Onların bir qismini öldürdülər, qalanlarını da köç-külfətlərilə əsir aldılar. Bu nahiyədə abadlıqdan bir əsir və nişanə qalmadı. Dağdan qayıtdıqda, şiddətli tufan nətiçəsində qoşundan iki yüz nəfəri məhv və tələf oldu.
    Hicri 1154-cü (=1742) ilin baharında, Nadirin qoşunu Buxara və Xarəzmi fəth etdikdon sonra, Dağıstana gəlirdi. Mazandaranın Səvadkuh adlı yerində, Övlad qalası yaxınlığında, bir ağac dalından ona tüfəng atıldı. Güllə əlinin baş barmağını yaraladı. Zübdətüttəvarix sahibi münşi Mirzə Əbdülkərimin yazdığına görə, təhqiqat nəticəsində məlum oldu ki, bu işdə onun böyük oğlu Rzaqulu mirzə taqsırkardır. Nadir Hindistan səfərinə getdiyi zaman, Rzaqulu mirzə İranda naib idi. O, şəxsi mülahizəsinə əsasən, Mirzə Məhəmmədhüseyn Qacarı göndərib, Səbzvarda yaşamaqda olan taxtdan salınmış Şah Təhmasibi öldürtdü. Buna görə, atası tərəfindən məzəmmət edilib, böyük işlərdən kənar edildi. Rzaqulu mirzə öz gəncliyinə qürrələnib, Tayəmnili Nikqədəm adlı qulamı bu işə (atasının öldürməyə) vadar etdi. Nadir şah atalıq şəfqətini tapdalayıb, şahzadəni kor etdirdi və özünün dövlət çırağını söndürdü. Bundan sonra, Nadir şah hamıdan bədgüman olub, məmləkəti idarə etmək işlərində məsləkini dəyişdi.
    Nadir şah, yazın əvvəlində Qaracadağ və Bərdə yolu ilə Qəbələyə gəldi, buradan da Şah dağı yolu ilə Qaziqumuğa getdi. Bu səfər əsnasında, o hüdudda yaşayan ləzgi tayfalarının bütün rəisləri və sərgərdələri hüzura gəldilər. Təslim və itaət məqsədilə qoşuna lazım olan şeyləri tədarük etməyə başladılar. Nadir təmuz (iyul) ayının 2-də, Qaziqumuğa gəldi və bir ay burada qaldı. Xasfulad xan, Surxay xan, Əhməd xan üsmi, Dağıstan əhalisi və başçılarından bir dəstə hüzura gəlib, qiymətli xələt, at və qızıl şeylərlə təltif edildilər.
    Nadir aqustos (avqust) ayının əvvəllərində, Avar üsyançılarını cəzalandırmağa getdi. Onların məskənləri Dağıstanın qurtaracağında, dağların ən çətin yerlərində idi. Əndələl nahiyəsində, Çux kəndi yaxınlığında, şiddətli döyüş vaqe oldu. Bir nətiçə hasil olmayıb, çox adam qırıldı. Payız vaxtı yetişmiş olduğundan, dağlarda gediş-gəliş də çətinləşmişdi. Buna görə, oradan Dərbəndə hərəkət etdi. Surxay xanı da, köç-külfətilə bərabər öz yanınca buraya gətirdi.
    Hərəkət etdiyi zaman, üsmi Əhməd xanı bir dəstə qoşunla Qaziqumuqdan Qaraqaytağa göndərdi ki, gedib Qaraqaytaq qulluqçularının mülazim və ailələrini Dərbəndə gətirsin. Çıraq ətrafında belə bir xəbər çatdı ki, Hapqay dərəsində, Başlıdan iki ağac yuxarıda, üsminin özünün təşviqilə, Qaytaq əhalisindən bir dəstə qoşun üzərinə tökülmüşdür. Bir çoxunu öldürərək, avadanlıq və heyvanlarını soymuşlar. Buna görə Nadir şah üsyançıları cəzalandırmağı və Dağıstan işlərini yoluna qoymağı qət etdi. Tiflis hüdudundan başlayaraq, ta Təbriz və Ərdəbil hüduduna qədər müxtəlif yerlərə adamlar təyin etdi ki, ordu üçün azuqə toplayıb göndərsinlər.
    Nadir şah təşrini-əvvələn (oktyabrın) 1-də Dərbəndə gəldi və ayın 9-da Qaraqaytaq mahalına hərəkət etdi. Dərbənddən başlayaraq Şamxal vilayəti sərhəddinə qədər hər yerdə bir-birindən 2-3 ağac aralı, möhkəm qalalar tikdirdi. Qaytaq ləzgilərini düzə buraxmamaq üçün qalalarda əsgəri qüvvələr qoydu. Təşrini-saninin (noyabrın) 4-də, Dərbəndin üç ağaçlığında, şimal tərəfdə qışlaq üçün sulu və ələfli bir yer seçdi. Hərəmxananı, yükləri və çadırları Dərbənddən bayıra köçürdülər. Burada ağaç və qamışdan evlər tikdirib sakin oldular. Bu yer o vaxtdan etibarən İrani-xərab deyə adlanır, çünki İran qoşunu burada çox çətinliklərə düçar olmuşdu. Ətrafdakı ləzgilər, xüsusilə qaraqaytaqlılar, ordunun xaricində və daxilində oğurluq və qarətlə məşğul olub, gediş-gəlişə və ləvazimat tədarükünə mane olurdular.
    Nadir şah bahar fəslində, mayis (may) ayının 17-də, əvvəlcə Təbərsəran əhalisini cəzalandırmağa başladı. Əlindən gəldiyi qədər, yurdlarını yandırıb qarət etdi və əkinlərini dağıtdı. Bundan sonra, Dağıstanın sair mahallarında sığınaq və məskənləri almaqla məşğul oldu. Nadirin qoşunları qurdun sürüyə və selin binalara tutduğu toyu onlara tutdu. Şamxal və Surxay xan çox vaxt Nadirin yanında idilər. Üsmi Qüreyş qalasında gizlənmişdi. Dağ başında olan bu qalanın ətrafı meşəlik və ağaclıq olub, keçilməz dar bir yolu var idi. Nadirin ordusu onun üzərinə yürüş etdi. Şiddətli hücumdan və üç gün davam edən qanlı müharibədən sonra, üsmi Avarıstana qaçdı. Qaladakılar və Qaraqaytaq əhalisi də təslim olub aman istədilər. Daş və kərpicdən tikilmiş bu möhkəm qala (Qüreyş qalası), yer ilə yeksan edildi.
    Məhəmmədəli xan Qırxlını Dərbənd hakimi təyin edib, qoşunun bir hissəsini də onun ixtiyarına verdi.