Əsas » Məqalə » Dünya ədəbiyyatı |
ROMEO
VƏ
CÜLYETTA
İŞTİRAK EDƏNLƏR: E s k a1 - Verona hersoqu P a r i s - gənc zadəgan, hersoqun qohumu M o n t e k k i } - ıkı duşmən aılənın başcıları K ap u1e tti Kapulettinin əmisi R o m e o - Montekkinin oğlu Merkusio -Hersoqun qohumu, Romeonun dostu B e n v o 1 i o - Montekkinin qardaşı oğlu, Romeonun dostu T i b a 1t - ledi Kapulettinin qardaşı oğlu Lorenso -Fransiskan rahibləri ovanni B a 1t a z a r -Romeonun nökəri Samson Qreqori -Kapulettinin nökərləri P i t e r -Cülyettanın dayəsinin nökəri A b r a m - Montekkinin nökəri Ə c z a ç ı Ü ç ça1ğ ı ç ı Merkusionun vo Parisin nökərləri LediMontekki - Montekkinin arvadı LediKapuletti - Kapulettinin arvadı Cülyetta - Kapulettinin qızı Cülyettanın dayəsi Verona şəhər əhli, hər iki ailənin qohumları, kişilər və qadınlar, maska taxmış adamlar, keşikçilər və xidmətçilər. Xor. Hadisələr Verona və Mantuyada cərəyan еdir. PROLOQ
Xor gəlir
Хоr Veronada iki nəcib ailə Köhnə ədavətlə alışdı, yandı. Paxıllıq təzədən döndü gur selə, Əllər qana batdı, qana bulandı. Düşmən nəsillərdə cüt-qoşa ulduz Verdi ürəyini saf məhəbbətə. Onların taleyi dönük, uğursuz, Həlaki son qoydu bu ədavətə. Nakam aşiqlərin müdhiş ölümü, Bədbəxt ataları titrədən fəsad, Ağır peşimançılıq, bəxtin zülmü Alar vaxtmızı ikicə saat. Əgər tamaşaya diqqəт versəniz, Səhvsiz göstərməyə çalışarıq biz. Xor gedir BİRİNCİ PƏRDƏ BİRİNCİ SƏHNƏ Veronada bir meydan. Qılınc və qalxan qurşamış Samson və Qreqori gəlirlər. S a m s o n. Qreqori, bax ha, biz buradan kömür aparmayacağıq. Q r e q o r i. Yox, canım, onda biz alçalıb kömürçü olarıq ki! S a m s o n. Mən demək istəyirəm ki, əgər onlar qanımızı qaraltsalar, biz qanıqara getməyəcəyik, qılınclar işə düşəcək. Q r c q o r i. Hə, dostum, nə qədər sağsan, başım dik tut. S a m s o n. Mən coşdum, qurtardı, kim gəldi, fərqi yoxdu, tez vururam. Q r e q o r i. Ancaq bir əngəli var, tez vursan da, səni tez coşdurmaq çox çətin məsələdir. S a m s o n. Montekki nəslinin hətta iti də məni hirsləndirib coşdura bilər. Q r e q o r i. Coşmaq yerindən tərpənmək deməkdir. İgidlik isə yerində dayanmaqdır. Birdən yerindən tərpənəndə dabanına tüpürüb əkilərsən, ha... S a m s o n. Əgər o nəslin iti məni acıqlandırıb coşdursa, yerimdə möhkəm dayanacağam. Montekkilərdən olan hər bir kişinin və ya qızın önündə divar olsa belə, bir həmlədə yerindən götürəcəyəm. Q r e q o r i. Bu göstərir ki, sən zəif bir qulsan, çünki yalnız zəiflər divara sığınırlar. S a m s o n. Bu doğrudur. Qadınlar zəif olduqları üçün həmişə divara qısılırlar. Buna görə mən do Montekkilərin kişilərini divardan atacaq, qızlarını isə divara qısacağam. Qreqori. Bir de görüm, ağalarımız vuruşur, yoxsa onların nökərləri - biz, hə? S a m s o n. Mənim üçün hamısı birdir. Bu gün necə bir yırtıcı vəhşi olduğumu hamıya göstərəcəyəm. Kişilərə divan tutacaq, qızlara qarşı amansız olacağam. Mən onların başını kəsəcəyəm. Q r e q o r i. Qızların başını? S a m s o n. Hə, qızların başını və ya onların bəkarət mücrüsünü. Necə istəyirsən, elə də başa düş. Q r e q o r i. Qoy onu hiss edənlər başa düşsün. S a m s o n. Onlar mənim dayanmaq qabiliyyətimi yaxşı hiss edirlər. Bilirlər ki, necə gözəl bir vücudam. Qreqori. Yaxşı ki, balıq deyilsən. Balıq olsaydın, ancaq durna balığı olardın. Cəld tərpən, qılıncını hazır tut. Odur, iki nəfər Montekkinin evindən buraya gəlir. Abram və Baltazar daxil olurlar. S a m s o n . Elə bil ki, qılıncı sıyırmışam. Sən aranı qat, dalında durmuşam. Q r e q o r i. Necə? Dalımda daldalanıb qaçırsan? S a m s o n. Sən məndən qorxma. Q r e q o r i.Yox bir, mən səndən qorxuram?! S a m s o n. Elə edək ki, qanun bizim tərəfimizdə olsun. Qoy davanı birinci onlar başlasınlar. Q r e q o r i. Onların yanından keçəndə mən ağız-burnumu əyəcəyəm. Qoy istədikləri kimi də yozsunlar. S a m s o n. İstədikləri kimi yox, cəsarət etdikləri kimi. Mən onlara dil çıxardacağam. Onlar buna dözsələr, rüsvay olacaqlar. A b r a m. Siz bizə dil çıxardırsınız, cənab? S a m s o n. Mən öz dilimi çıxardıram, cənab. A b r a m. Siz bizə dil çıxardırsınız, cənab? S a m s o n (Qreqoriyə yavaşca). Hə, desəm, qanun bizim tərəfimizdə olarmı? Q r e q o r i (Samsona yavaşca). Yox. S a m s o n. Yox, cənab. Mən dilimi sizə çıxarmıram. Dil mənimdir, istəyirəm, çıxardıram. Q r e q o r i. Siz dava axtarırsınız, cənab? A b r a m. Mən? Xeyr, cənab. S a m s o n. Əgər dava axtarırsınızsa, mən sizin hüzurunuzda hazır. Mənim ağam sizin ağanızdan əskik adam deyil. A b r a m. Artıq da deyil. S a m s o n. Nə deyirəm, cənab. Q r e q o r i (Samsona yavaşca). De ki, artıqdır. Odur, ağamızın qohumlarından biri buraya gəlir. S a m s o n. Artıqdır, cənab. A b r a m. Yalan deyirsiniz. S a m s o n. Kişisiniz, qılıncınızı çəkin. Qreqori, göstər onlara öz güclü zərbəni (Vuruşurlar). Benvolio daxil olur. B e n vo 1 i o. Saxlayın qılıncı, durun, axmaqlar, Nə iş tutursunuz, heç bilirsiniz?! Onların silahlarını qılıncla vurub salır. Tibalt gəlir. T i b a 1 t. Necə? Vuruşursan gədə-güdəylə, Benvolio, bəri dön, ölümünə bax! B e n vo 1 i o. Vuruşuram yalnız barışıq üçün. Qılıncı qına qoy, ya da qılıncla Kömək et, onları aralayaq biz. T i b a 1 t. Vuruşub, danışma, gəl, barışıqdan, Cəhənnəmə, bütün Montekkilərə, Bir də sənə nifrət etdiyim kimi, Mən nifrət edirəm barışığa da. Hazırlaş, al, gəldi, qorxağın biri. Vuruşurlar. Hər iki nəslin tərəfdarları gəlib vuruşanlara qoşulurlar. Sonra şəhərlilər əllərində dəyənək və balta daxil olurlar. Ş ə h ə r 1 i 1 ə r. Vurun, kötəkləyin, döyün bunları, Ölsün Montekkilər, Kapulettilər! Kapuletti əynindo xalat lcdi Kapuletti ilə gəlir. K a p u l e t t i. Bu nə qalmaqaldır? Ehey, cəld olun, Uzun qılıncımı gətirin mənə! L e d i K a p u l e t t i. Sənə çox yaraşar qoltuq ağacı, Kişi, qılınc sənin nəyinə gərək? Kapuletti. Dedim qılıncımı, öz qılıncımı! Bax, qoca Montekki durub həyətdə, Mənim acığıma qılınc oynadır. Montekki və ledi Montekki gəlirlər. M o n t e k k i. Ey bic Kapuletti! Qoy gedim, arvad. L e d i M o n t e k k i. Bir addım da olmaz! Az haray qopar, Düşməni axtaran fəlakət tapar. Hersoq öz məiyyəti ilə daxil olur. H e r s o q. Dinclik qatilləri, dinsiz xainlər, Siz ey qılıncını qonşu qanıyla Boyayan alçaqlar, eşidirsiniz? Ey insan cildində vəhşi heyvanlar, Ədavət odunu al qan seliylə Söndürən axmaqlar, sizinləyəm mən. Salın yadınıza qorxunc cəzanı, Bu saat ləkəli əllərinizdən Mənfur silahları yerə atın siz. Dinləyin Hersoqun qəti hökmünü. Qoca Kapuletti, qoca Montekki, Siz cəfəng, mənasız bir söz üstündə Üç qırğın törədib, pozduz üç dəfə Bizim küçələrin sakitliyini. Veronanın qoca müşavirləri Soyunub abırlı libaslarını, Titrək əllərində köhnə silahlar Sizin ədavəti məhv etmək üçün Üç dəfə məhv etdi öz dincliyini. Kim bir də bu yerdə dincliyi pozsa, Mənə həyatıyla cavab verəcək. Bu dəfə hamınız dağılın, gedin. Gəlin, Kapuletti, gedək mənimlə. Siz isə, Montekki, nahardan sonra Əmrimi bilməkçün gəlin saraya. Bir daha deyirəm, burda qalan kəs Ölüm cəzasına məhkum olacaq. Montekki, ledi Montekki və Benvoliodan başqa hamı gedir. M o n t e k k i. Aranı kim qatdı yenə təzədən, Danış, qardaş oğlu, sən görə bildin? B e n v o1 i o. Mən bura gələndə sizin düşmənin Nökərləri ilə bizim nökərlər Əlbəyaxa olub vuruşurdular. İstədim onları aralayım mən, Bu zaman qaçaraq qudurğan Tibalt Gəlib başı üstə qılınc oynatdı. Dəng etdi söyüşlə qulaqlarımı, Qılıncla havanı kəsib doğradı Hava da rişxəndlə fıt çaldı ona. Elə ki, vuruşduq, səsə adamlar Yığışdı, qızışdı qılınc döyüşü. Bu vaxt Hersoq gəlib kəsdi döyüşü. L e d i M o n t e k k i. Bəs Romeo hanı? Gördünmü bu gün? Yaxşı ki, sovuşdu o bu davadan. B e n v o 1 i o. Xanım, şərqin qızıl pəncərəsindən Günəş baxmamışdan bir saat əvvəl Darıxıb mən evdən çıxdım gəzməyə. Şəhərdən qərbdəki o əncirlikdə Gördüm bu tezlikdə gəzir oğlunuz. Bir azca irəli addımlamışdım, O bilib gizləndi sıx, qalın yerdə. Mən özüm bilirəm, insanlar bəzən Təsəlli tapırlar yalqız qalanda. Onu izləmədim buna görə də, Məndən həvəs ilə qaçan adamdan Mən də həvəs ilə qaçdım uzağa. M o n t e k k i. Deyirlər o gəzir orda səhərlər, Çoxaldır ahıyla göydə buludu, İnci göz yaşıyla çəməndə şehi. Şərqdə yatan işıq ilahəsinin Qızıl yatağından qara örtüyü Günəş şəfəqiylə götürən kimi, Nurdan qaçır evə kədərli oğlum, Çəkilir gizlincə öz otağına, Tutur pərdə ilə pəncərələri Çevirir gündüzü zülmət gecəyə. Bunun səbəbini tapmasaq əgər, Oğlum bu zülmətdə məhv ola bilər. B e n v o 1 i o. Buna səbəb nədir, möhtərəm əmi? M o n t e k k i. Bilmirəm, heç nədən yoxdur xəbərim. B e n v o 1 i o. Onu heç tutmusuz sorğu-suala? M o n t e k k i. Bəs necə, həm özüm, həm də dostlarım. O isə dərdini eşidir yalnız, Nə qədər haqlıdır, deyə bilmərəm. Ancaq elə sirli, qapalıdır ki, Müşküldür öyrənmək onun qəlbini. İçini qurd yeyən gül qönçəsitək Havaya yaymayır gözəl ətrini, Günəşə göstərmir ləçəklərini. Bu qəmin səbəbi olsaydı əyan, Tezliklə tapardıq biz ona dərman. B e n v o l i o. Bir baxın, o gəlir, çəkilin yana, İndi mon öyrənim, nə olmuş ona. M o n t e k k i. Sənə tale özü eyləsin kömək, Öyrən həqiqəti. Xanım, biz gedək. Montekki vo ledi Montekki gedirlər. Romeo daxil olur. B e n v o 1 i o. Sabahın xeyir! R o m e o. Nə? Məgər sabahdır? B e n v o 1 i o. Vurdu yenicənə saat doqquzu. R o m e o. Necə də uzundur qəmli saatlar! İndi burdan gedən mənim atamdı? B e n vo 1 i o. Bəli! Əmi oğlu, bir söylə görüm, Hansı qəm uzadır bu saatları? R o m e o. Onları qısaldan gücün yoxluğu. B e n v o 1 i o. Sevirsən? R o m e o. Yoxluğu.. B e n v o 1 i o. Sevgi yoxluğu? R o m e o. Onun sevgisinin yoxluğu, bəli, Mən onu sevirəm, o sevmir ancaq. B en vo 1 i o. Oh, sevgi zahirən nə qədər zərif, Daxilən nə qədər sərtdir, qəddardır. R o m e o. Məhəbbət kor olur, gözsüz də özü İstədiyi yerə aparır bizi. Harda nahar edək? Nəydi o hay-küy? Danışma, eşitdim hər şeyi özüm. Mənə nifrət qorxunc, sevgi dəhşətdir. Ah, rüsvayçı sevgi, ah, qəşəng nifrət, Ah, hər şey və heç şey, həm nur, həm zülmət. Ah, ağır yüngüllük, ciddi əyləncə, Gözəl niyyətlərin çirkin vəhdəti, Qurğuşun bir lələk, aydın bir tüstü, Boş məna, soyuq od, xəstə sağlamlıq! Yuxusuz bir yuxu, daş kimi mürgü! Budur mənim eşqim, o müdhiş sevgi. Sən buna gülmürsən? B en vo li o. Yox, əmi oğlu, Ürəyim ağlayır. R o m e o. Neçin, qardaşım? B e n v o 1 i o. Sənin könlündəki dərdə, nisgilə. R o m e o. Günahlar törədir məhəbbət elə. Ağır qəm yükündən əsir bədənim, Dərdinlə dərdimi artırdın mənim. Qayğınla inlətdin qəm-qubarımı, Daha çox göynətdin yaralarımı. Məhəbbət yanıqlı ahdır, amandır, Odlu ürəklərdən qalxan dumandır. Elə ki, kənara dağılar, uçar, Aşiqlər gözündə Günəş nur saçar. Elə ki, toplaşar ürəkdə, qanda, Dəryalar alışar göz yaşlarında. Məhəbbət ağıllı bir dəlilikdir, Acıdır zəhərdən, şirindir baldan. Hələlik, qardaşım. B e n v o 1 i o. Səbr elə bir an, Dayan, mən də gəlim, tək getsən əgər, Sənin müsibətin məni məhv edər. R o m e o. Eyvah! İtirmişəm özümü tamam, Romeo, hanı o, ah, mən hardayam? B e n v o 1 i o. Sən, gəl, ciddi danış, kimi sevirsən? R o m e o. Necə? İnildəyim, zarıyım gərək. B en v o 1 i o. İnildəmək niyə, zarımaq niyə? Mənə ciddi de ki, kimdir sevdiyin? R o m e o. Vəsiyyət etməyi xəstə adamdan Ciddi tələb etmək yamandır, yaman. Hə, ciddi sevirəm mən bir qadını. B e n v o 1 i o. Duymuşdum, düz dəydi oxum nişana. R o m e o. Sən bir nişançısan — çox mahir, zirək, O qadın olduqca qəşəngdir, qəşəng. B e n v o 1 i o. Qəşəng do vurarlar qəşəng nişanı. R o m e o. Yanıldın, sözündə həqiqət hanı? Qalıb Diananın saflığı onda, Onu vura bilməz heç Kupidon da. O dürrün bəkarət zirehi - almaz, Ona məhəbbətin oxları batmaz. Onu şirin sözlər salmaz kəməndə, Alovlu baxışlar yandırmaz odda, Qızıl da, daş-qaş da aldada bilməz. Ən zəngin malikə odur dünyada, Əvəzsiz sərvəti gözəlliyidir. Fəqət bu sərvəti - bu gözəlliyi Aparar özüylə zülmət məzara. B e n v o 1 i o. Yoxsa and içib ki, bakir qalacaq? R o m e o. Bəli, xəsislikdən hədər solacaq. Saflığı hüsnünü salıb zindana, Vermir gözəlliyi övladlarına. Olduqca ağıllı, qəşəngdir o qız, Qalmışam çarəsiz, ümidsiz, yalqız. Ölmüşəm, son dəfə dərdli ürəyim Vurur ki, bu dərdi sənə söyləyim. B e n v o 1 i o. Eşit sözlərimi, gəl, unut onu. R o m e o. Öyrət unutmağı sən mənə, öyrət. B en vo lio. Azadlıq, sərbəstlik ver gözlərinə, Başqa gözəllərə diqqət ilə bax. R o m e o. Bu daha da gözəl göstərər onu. Qəşəng xanımların üzündən öpən Xoşbəxt maskaların zülmət qoynunda Günəş üz axtarır baxışlarımız. Korlar itirdiyi göz işığını Əvəzsiz sərvəti unuda bilməz. Dünya gözəlini sen göstər mənə, Hüsnünə baxdıqca görəcəyəm ki, Daha çox gözəldir mənim ilahəm. Hələlik, mən getdim. Ah, bu dünyada Mənə unutmağı kim öyrədər, kim?! Gərək dərd içində ömrüm puç olsun. B en vo 1 i o. Qoy səni öyrətmək mənə borc olsun. Hər ikisi gedir. İKİNCİ SƏHNƏ Küçə. Kapuletti, Paris və nökər gəlirlər. K a p u l e t t i. Montekki mənimtək cərimələndi. Məncə, bizim kimi yaşlı adama Dinc, rahat yaşamaq çətin olmazdı. P a r i s. Hörmət sahibisiz hər ikiniz də, Heyf, çoxdan bəri çəkişirsiniz. İndi cavabınız mənə nədir bəs? K a p u l e t t i. Əvvəl nə demişdim deyirəm yenə, Mənim ciyərparəm hələ uşaqdır. Onun hələ yoxdur heç on dörd yaşı, Qoy iki bahar da gül açıb solsun, Gül balam yetişib gəlinlik olsun. P a r i s. Ondan daha gənclər ana olurlar. K a p u l e t t i. Tezcə yetişənlər tez də solurlar. Bütün ümidimi uddu bu torpaq, Yeganə ümidim qızımdır ancaq. Onunla danışın, mehriban Paris, Çalışın, könlünü ələ alın siz. Onun arzusudur mənim hər arzum, Ürəkdən razıyam razısa qızım. Köhnə bir adətə edib ehtiram, Qonaqlıq verirəm mən də bu axşam. Qonağım gələcək dəstəbədəstə, Buyurun, yeriniz gözlərim üstdə. Qonaq çoxaldıqca şənlənər məclis, Siz kasıb evimdə aləm görərsiz. Göyün çırağını kölgədə qoyan Canlı ulduzlara olarsız heyran. Yazın ilk sevinci, ilk müjdəsitək, Füsunkar aprelin tər qönçəsitək Canlı qönçələrə nəzər salarsız, Hüsnündən, səsindən ləzzət alarsız. Seçin özünüzə tale ulduzu, Sevin ən layiqli, ən gözəl qızı. Qızım elə gözəl olmasa da, bax, Onların sayını artırar ancaq. Di gəlin, gedəyin! (Xidmətçiyə bir kağız verərək). R o m e o. Bəli, oxuyuram dönük bəxtimin Acı dərdlərini, bəlalarmı. N ö k ə r. Bunu öyrənmisiz özünüz yəqin, Yazılmış kağızı oxuyarsınız? R o m e o. Bəli, hərfləri, həm də o dili Bilsəm, oxuyaram. N ö k ə r. Düz deyirsiniz, Sağlıqla qalın. (Getmək istəyir). R o m e o. Zarafat edirdim. Dayan, oxuyum (Kağızı açıb oxuyur). "Senyor Martino qadını və qızları ilə; Qraf Anselmo gözəl bacıları ilə; dul ledi Vitruvno; Senyor Plaçensio və onun sevgili bacısı qızları; Merkusio və onun qardaşı Valentin; əmim Kapuletti, arvadı və qızları ilə; gözəl bacım qızı Rozalina; Liviya; Senyor Valensio və onun əmisi oğlu Tibalt; Lusio və şən Yelena" (Kağızı verir). Ən gözəl məclisdir, söz ola bilməz. Yaxşı, hara dəvət olunur bunlar? N ö k ə r. Ora, yuxarıya. R o m e o. Yəni haraya? N ö k ə r. Bizim evimizə, şam yeməyinə. R o m e o. De, kimin evinə? N ö k ə r. Mənim ağamın. R o m e o. Ah, mən doğrudan da hər şeydən əvvəl Gərək bunu səndən soruşa idim. N ö k ə r. Mən özüm bunu sizə sualsız-sorğusuz deyə bilərəm. Mənim ağam məşhur varlı - dövlətli Kapulettidir. Əgər sizin Montekki nəsli ilə qohumluğunuz yoxdursa, xahiş edirəm, buyurun, bir piyalə şərab nuş edin. Sağlıqla qalın! Gedir. B e n v o l i o. Sənin qəlbən sevib məftun olduğun Gözəl Rozalinaın şam eyləyəcək Veronanın məşhur gözəlləriylə Kapulettinin bu qonaqlığında. Sən də get oraya, ayıq gözlərlə Onu o güllərlə müqayisə et, Başına gələcək ağılın, huşun, Qarğa görünəcək sənin qu quşun. R o m e o. Ah, mömin gözlərim dönüksə, qardaş, Belə dəhşət olmaz bu təhqir kimi. Acı göz yaşlarım oda dönsün kaş, Qoy yansın gözlərim bir kafir kimi. Dünya yaranandan bu günə qədər Elə bir gözəli görməyib bəşər. B e n v o 1 i o. Onu sən görmüsən həmişə yalqız, Yanında olmayıb başqa gözəl qız. Büllur tərəzidir gözümüz bizim, Gözəllik çəkirik hər vaxt, əzizim. Hər iki gözündə o durub ancaq, Gəl, biz bir gözünə başqa gül qoyaq. Gün kimi nur saçan o nadir gövhər O gülün yanında adi görünər. R o m e o. Gedərəm, özgə qız mənə nədir, nə?! Yalnız baxmaq üçün onun hüsnünə. Gedirlər. ÜÇÜNCÜ SƏHNƏ
DÖRDÜNCÜ SƏHNƏ
BEŞİNCİ SƏHNƏ
Kapulettinin evində salon. Çalğıçılar gözləyirlər. Xidmətçilər gəlirlər. Birinci xidmətçi. Bəs Anton Potpən hardadır? Niyə gəlib kömək eləmir? Heç olmasa boşqabları aparardı, boşqabları yuyardı! İkinci xidmətçi. İşin hamısını bir-iki adamın öhdəsinə buraxmaq yaxşı deyil, onların əli natəmiz olanda bu çox pisdir. Üçüncü xidmətçi. Stulların, servantın yerini dəyişin, gümüş qablardan ehtiyatlı olun. Sən, əzizim, mənə bir az şəkərçörəyi saxla, əgər xətrimi istəyirsənsə, qapıçıya tapşır, qoy o, Susanna Qrayndstonu, Nellini içəri buraxsın. Anton Potpən! Üçüncü xidmətçi. Nə var, burdayam, nə bağırırsan? Birinci xidmətçi. Böyük otaqda səni gözləyirlər, səni çağırırlar, səni tələb edirlər, səni axtanrlar. Üçüncü xidmətçi. Bizimdə bir canımız var da, balam. Eyni vaxtda həm burada, həm də orada ola bilmərik ki! İkinci xidmətçi. Zirək olun, uşaqlar, zirək olan çox yaşayar, çox yaşayan çox qazanar. Gedirlər. Kapuletti, Cülyetta və başqa ev adamları daxil olurlar, qonaqlan və maska taxıb gələnləri qarşılayırlar. K a p u l e t t i. Möhtərəm ağalar, xoş gəlmisiniz! Buyurun, ayağı qabarsız olan Xanımlar sizinlə rəqs eləsinlər. Hə, gözəl sənəmlər, indi görək kim Oynamaqdan boyun qaçıracaqdır? Kim ki, naz eləyib çəksə özünü, Demək, ayağında döyənəyi var. Necədir, hədəfə düzmü vurmuşam? Bir vaxtlar vardı ki, maska geyərək Qəşəng xanımların qulaqlarına Mən də şirin sözlər pıçıldayardım. Artıq keçdi, keçdi, keçdi o vaxtlar. Romeo, Merkusio, Benvolio və başqaları daxil olurlar. Siz xoş gəlmisiniz, dostlar, buyurun. Siz də, çalğıçılar, başlayın görək. Yol verin, yol verin, qızlar oynasın. Musiqi. Qonaqlar rəqs edirlər. İşığı artırın, ey xidmətçilər! Çəkin stulları tez bir kənara. Sobanı söndürün, yaman istidir. Kapuletti əmi, deyən, əyləncə Qəlbinizə yatır, yox, yox, əyləşin. Bizim rəqs eləmək vaxtımız keçib. İndi mənə deyin, sonuncu dəfə Biz maska taxmışıq neçə il əvvol? Q o c a K a p u l e t t i. Mənə elə gəlir, otuz il olar. K a p u l e t t i. Necə? Ola bilməz! O qədər olmaz. O vaxt toyu idi Luçensionun. Biz də maska geyib, rəqs elədik ha, Ondan keçər ancaq iyirmi beş il. Q o c a K a p u l e t t i. Çox olar, çox olar, Luçensionun Oğlu çox böyükdür, otuz yaşı var. K a p u l e t t i. Yox a, nə deyirsiz, onun oğlu ki, Ondan ayrılalı ikicə ildir. R o m e o. O gənci hüsnüylə nura qərq edən O ayüzlü kimdir? X i d m ə t ç i. Bilmirəm, cənab. R o m e o. Günəşdir o parlaq işıq, bəlkə də, Bütün məşəlləri qoyub kölgədə. Odur bu gecənin ürək sevinci, Zənci qulağında ən nadir inci. Qızların içində durur o çiçək Qarğalar içində ağ göyərçintək. Neçə ki, rəqs bitib, yetməyib sona. Mən kirpik çalmadan baxacam ona. Onun əllərinə azca toxunmaq – Ən böyük səadət tək budur ancaq. Könlüm sevibdirmi indiyə qədər? Gözüm gözəlliyi görübmü məgər? Yox, yox, bilməmişsən heç zaman bunu Əsl gözəlliyin nə olduğunu. T i b a l t. Səsindən bilinir o Montekkldir. Gətir qılıncımı, oğlan. Bu nədir? Əclaf maska taxıb, cürət eyləyib, Gəlib lağa qoysun şənliyimizi? And olsun nəslimin şərəfinə, bil, Onu murdar etmək heç günah deyil. K a p u l e t t i. Nə üçün, əzizim, belə coşmusan? T i b a 1t. Montekki burdadır, o alçaq, nadan Acıqca bu axşam gəlib ki bizə, İstehza eyləsin şənliyimizə. K a p u 1 e 11 i. Bu gənc Romeodur? T i b a 1t. Bu rəzil odur. K a p u l e t t i. Sakit ol, onunla işin olmasın. Aparır özünü nəcib, təmkinli. Doğrusu, tanınır Veronada o Namuslu, qeyrətli bir cavan kimi. Dünyanın varını versələr mənə, Evimdə mən onu təhqir etmərəm. Sən də səbirli ol, gəl, fikir vermə. Hörmət edirsənsə mənim arzuma, Üzünü gülər tut, qaş-qabaq tökmə, Qaş-qabaq yaraşmır qonaqlığa heç. T i b a 1t. Əclaf qonaq gəlsə, bəs yaraşarmı? Mən dözə bilmərəm bu arsızlığa. K a p u l e t t i. Dözərsən, mən səni məcbur edərəm. Deyirəm dözərsən, sus, harın uşaq! Bu evin sahibi mənəm, yoxsa sən? Bu dözə bilməyir! Allah, sən saxla! Bu, indi şənlikdə dava salacaq. Burda xoruzlanmaq istəyirsən, hə? Burda kişi yalnız bir sənsən indi? T i b a 1 t. Əmi, axı, bu ki, rüsvayçılıqdır. K a p u l e t t i. Çəkil, get, çəkil, get, davakar uşaq, Qabalıq adama ziyan gətirər. Hələ bir mənə də ağıl verirsən?! Ayıbdır, özünü ədəbli apar- İşıq ver, gur işıq! - Sakit ol, yoxsa Sakit eyləyərəm səni mən özüm. Bu nədir, nə olub? Şənlənin, dostlar! T i b a 1t. Səbirlə qəzəbim sönməyir mənim, Gedirəm, titrəyir bütün bədənim. Onun bu gəlişi indi xoşsa da, Ən acı fəlakət açar dünyada. Gedir. R o m e o (Cülyettayä). Ləyaqətsiz əlim müqəddəs, qəşəng Mehraba toxundu, bağışla məni. Dodaqlanm iki fəqir zəwartək Yuyar bir öpüşlə həmin ləkəni. C ü 1 y e t t a. Əlinə çox sərtsən, mehriban zəvvar, O ki sədaqətlə yandırır çıraq. Mömin zəvvar üçün pirin eli var, Onların əlləri öpüşür ancaq. R o m e o. Onların dodağı yoxdurmu məgər? C ü 1 y e t t a. Vardır dua üçün, bilir tanrı da. R o m e o. Ey müqəddəs pirim, mərhəmət göstər, Əllərtək xoşbəxt et dodaqları da. C ü 1 y e t t a. Pirlər tərpənmədən yetişir dada. R o m e o. Tərpənmə, tərpənmə, çatım murada. (Onu öpür). Yudu günahımı dodağım artıq. C ü 1 y e t t a. Mənim dodağımı etdi günahkar. R o m e o. Qaytar günahımı, ey sönməz işıq! C ü 1 y e t t a. Günahın əfv oldu, mehriban zəvvar. D a y ə. Anan. söz deyəcək, çağırır səni. Cülyetta gedir. R o m e o. Anası kimdir ki? Dayə. Hə, cavan oğlan, Bu evin sahibi, xanımıdır o. Özü də ismətli, ləyaqətlidir. Danışdığın qızın dayəsiyəm mən, O qızı kim alsa, dünyada yəqin, Ən zəngin xəzinə qazanacaqdır. | |
Baxış: 1534 | |
Bütün rəylər: 0 | |