| Əsas » Məqalə » Dünya ədəbiyyatı |
Uilyam Şekspir-Otello-7
<< 1 / 2 / 3 / 4 / 5 / 6 / 7 >> L o d o v i k o. Onun silahını alın əlindən! Otellonun qılıncını alırlar. Y a q o. Məni qan aparır, hələ sağam mən. O t e l l o. Lap yaxşı, əzab çək qan dama-dama, Ölüm xoşbəxtlikdir rəzil adama. L o d o v i k o. Otello, sən belə cəsur bir insan, Bir vaxt igidlikdə qazandm ad-san, İndi bir alçağm düşdün toruna. Sənə nə ad verək, nə deyək buna? O t e l l o. Hər nə ad versəniz, yaraşar yenə, Namuslu bir qatil söyləyin mənə. Bilmirəm qisasın nə olduğunu, Yalnız namusumçün etmişəm bunu. L o d o v i k o. Bu əclaf rəzalət törədib ancaq, Aldı bir qismini boynuna bayaq. Onunla birlikdə, doğrudan da, siz Kassionu öldürmək istəmisiniz? O t e l l o. Bəli. K a s s i o. Nədən ötrü, möhtərəm sərdar? Axı, olmamışam heç vaxt günahkar. O t e l l o. Buna inanıram, bağışla məni, Yanıldım, səhv etdim, incitdim səni, Lütf elə, bir soruş sən bu xəbisdən -Bu yarıadamdan - yarıiblisdən, Məni nə məqsədlə saldı tələyə? Qəlbimi, ruhumu aldatdı niyə? Y a q o. Daha soruşmayın məndən bir söz də, Artıq nə bilirsiz, bilirsiniz də. Ağzımı açmaram bir də qətiyyən. L o d o v i k o. Son dəfə dua da etməyəcəksən? Q r a s i a n o. İşgəncələr açar ağzını, məlun. O t e 11 o. Nə desin, əlacı susmaqdır onun. L o d o v i k o. General, bilinər əsas məsələ, Yoxdur bir xəbərin, yəqin ki, fiələ. Bir neçə məktub var, ərz eləyim mən, Mərhum Rodriqonun çıxıb cibindən. Yaqo bir məktubda yazır: Rodriqo, Bu gecə ölməli mütləq Kassio. Sonra da tovlayır bəxtidönmüşü, Yerinə yetirsin bu çirkin işi. O t e 11 o. Sən bir əclaflığa, rəzilliyə bax! K a s s i o. Of, vəhşidən vəhşi, alçaqdan alçaq! L o d o v i k o. Başqa bir məktubsa tənədir yalnız, Tamam etirazla doludur kağız. Rodriqo yazıbdır, od tutub hirsdən, O boyun qaçırır bu sui-qəsddən, Moktubu heç kimə o verməyibdir, Nodənsə Yaqoya göndərməyibdir. Görünür, sonradan bu iyrənc mütrüb Onu dilə tutub, yola gətirib. O t e 11 o. Ah, şor dağarcığı! Ah, mənfur şeytan! Kassio, bu sirri açıb danışsan! Zövcəmin dəsmalı, bu necə işdi, Əlinə haradan elə keçmişdi? K a s s i o. Yataq otağından tapmışdım onu, Bilmirdim tələnin nə olduğunu. Məlun özü atıb gizli niyyətlə, Rəzil, yaşayırmış bir xəyanətlə. Hər şeyi etiraf etdi bu alçaq. O t e 11 o. O! O! Mən axmağam, axmağam, axmaq! K a s s i o. Yenə bir məktubda qınayır onu, -Rodriqo lənətə gəlmiş Yaqonu: Yazır mən növbədə qaldığım gecə Onu təhrik edib döyüşə necə. Yazıq peşmanmış tamam, büsbütün Mənim mənsəbimi aldırdığıyçün. Huşunu itirib o bədbəxt xilqət, Daş kimi yerində qalıb bir müddət. Ayılıb bir anlıq ölümdən əvvəl, Yaqonun işidir, - deyib, - bu əməl. Nə qədər qorxuncdur, nə qədər müdhiş: Onu Yaqo vurmuş, Yaqo öldürmüş. L o d o v i k o . Otello, verilib senatdan əmr: Burdan getməlisən bizim ilə bir. Vəzifən alınıb, belədir hökm, Kiprə təyin olub Kassio hakim. Bu iyrənc köləyə qaldıqda isə, Ən dəhşətli cəza gərək iblisə. Onu dara çəkmək çox azdır, məncə, Ömrü olmalıdır əzab, işgəncə. Sən dustaq olasan hələlik gərək, Senatda işinə baxılanadək. Aparın bunları! Gedəyin, dostlar. O t e l l o. Dayanın, ikicə kəlmə sözüm var. Dövlət qarşısında bəlli xidmətim, Hamıya məlumdur öz sədaqətim. Bunu yaxşı bilir senatda hər kəs, Bunu ərz etməyə, yəqin ki, dəyməz. Sizdən acizanə bir xahişim var, Artıq keçən keçib, nə etmək olar? Senata yazanda bu müsibəti, Çalışın yazmağa siz həqiqəti. Bir kəlmə artırıb, əskiltməyiniz, Məni olduğumtək əks eləyin siz. Yazın: varlığıyla sevən bir insan Ağılla sevmirdi fəqət heç zaman, Könlü çılğın idi məhəbbətində, Qısqanclıq yox idi təbiətində. Sonradan tələyə düşdü, aldandı, Ən çirkin hiyləni həqiqət sandı. Qısqanclıq odundan tamam çaşdı o, Ağır sarsıntıdan quduzlaşdı o. Yazın ki, tapmışdı axmaq bir zənci Dünyadan qiymətli, nadir bir inci. Avam hindli kimi, o bəxti qara Onu öz əliylə atdı sulara. Ömrümdə bilməzdim nədir göz yaşı, İndi iki bulaq axır yanaşı. Göz yaşım bir an da verməyir ara, Göz yaşım məlhəmdir iztirablara. Ərəb çöllərində hər bir ağacdan Beləcə süzülür torpağa qətran. Qeyd edin könlümün son arzusunu, Axırda əlavə eyləyin bunu: Azğın bir türk gördüm bir gün Hələbdə, Quyruğu kəsilmiş itdi qəzəbdə. Bir venesiyalını tutub döyürdü, Senatı, Hersoqu pis-pis söyürdü. Onun xirtdəyini keçirib ələ, Xəncəri köksünə vurdum, bax, belə. Özünü xəncərlə vurur. Q r a s i a n o. Ay aman, bu nədir, nə fəlakətdi! L o d o v i k o. Hər şey sona çatdı, axıra yetdi. O t e l l o. Mən səni öpərək öldürdüm, quzum, İndi də öpərək ölürəm özüm. Dezdemonanın yanına - yatağa yıxılıb ölür. K a s s i o. Mən bundan qorxurdum, düşündüm ancaq, Alınıb, üstündə yoxdur bir yaraq. İnsan bu dünyada belə olarmış, Hər cəhətdən böyük ürəyi varmış. L o d o v i k o (Yaqoya). Sparta köpəyi, oh, mənfur, murdar, Necə də quduzsan, necə də qəddar! Nə aclıq, nə taun, nə tufan belə Bir ağır müsibət açmayıb hələ. Bax öz əməlinə, of, qana həris, Bu sonsuz dəhşətə bir sənsən bais. Zəhərtək doğrayır qəlbi, bədəni, Ah, baxmaq olmayır, çəkin pərdəni. (Pərdəni çəkirlər). Qrasiano, artıq varis qalırsız, Bu evə, bu mülkə sahib olursuz. Mavrın da əmlakı, dövləti-mah Varisliyə görə sizə çatmalı. Kassio, siz isə, cənab hökmdar, Düşünüb bu haqda veriniz qərar. Bu yaramaz qalır öz öhdənizə, Ən dəhşətli cəza seçin iblisə. Yerini, vaxtını təyin eyləyin, Alçaq, alçaq kimi ölməli, yəqin. Mənsə Venesiyaya gedirəm birbaş, Qəlbimi titrədir həyəcan, təlaş. Bu ağır fəlakət sarsıdıb məni, Söyləyim senata bu faciəni. Gedirlər.
| |
| Baxış: 513 | |
| Bütün rəylər: 0 | |
