| Əsas » Məqalə » Azərbaycan ədəbiyyatı |
Əfəndiyev Elçin yaradıcılığı-E l ç i n: «Sən demə, təyyarənin səsi dünyanın ən gözəl səsiola bilərmiş...»
E L Ç İ N: «SƏN DEMƏ, TƏYYARƏNİN SƏSİ DÜNYANIN ƏN GÖZƏL SƏSİ OLA BİLƏRMİŞ...»
-Elçin müəllim, bu günlərdə yalnız Bakı sakinləri yox, bütün xalqımız bayram əhvali-ruhiyyəsi yaşadı. «Türk ulduzları»nın uçuşları hamımızda nikbin ovqat yaratdı. Bu barədə nə deyə bilərsiz? –«Türk ulduzları»ının Bakının üzərindəki uçuşu mənim həyatımın ən gözəl hadisələrindən biri oldu və doğrusu, əvvəldən də mən bu təşəbbüsü çox yüksək qiymətləndirirdim, bu uçuşu çox böyük bir həyəcan və səbirsizliklə gözləyirdim, türk əsgərinin qüdrətini, şücaətini, əlbəttə, yaxşı bilirdim, amma avqustun 24- dəki uçuş zamanı o fərəh hissini, o qürur hissini ki, mən keçirdim, bu dərəcədə yüksək olacağını, mənə bu dərəcədə təsir edəcəyini fikirləşmirdim. Təkrar edirəm, bu uçuşlar mənim həyatımın ən gözəl hadisələrindən biridir. Sən demə, təyyarənin səsi dünyanın ən gözəl səsi ola bilərmiş və o səsin, o gurultunun doğurduğu hissiyyatı məndə indiyə qədər heç bir hərbi marş, heç bir təntənəli musiqi yaratmamışdı. -Bu uçuşları siz necə mənalandırırsınız? -Bu uçuşların siyasi mənası, həm də böyük siyasi mənası gün işığı kimi aydın bir şeydir və bunun üzərində dayanmağa, yəqin ki, ehtiyac yoxdur. Yalnız onu qeyd etmək istərdim ki, bu hadisə Azərbaycan Prezidentindən və Türkiyə rəhbərliyindən böyük də siyasi cəsarət tələb edirdi və «Fantom»ların o uçuşu həmin siyasi cəsarəti yaxşı nümayiş etdirdi. Güman edirəm ki, həm avqustun 24-də, həm 25-dəki uçuşların və millətin bu dərəcədə təsirlənməsinin milli-strateji mənasında da tam aydınlıq var. Eyni zamanda təbiət də, elə bil, o uçuşlarla sözləşmişdi, göyün üzü tərtəmiz idi və bu təmizlik içindəki o uçuşlar mənim üçün həm də rəmzi bir məna daşıyırdı: təmizliklə cəsarət əkizdir, təmizlik olmayan yerdə hünər yoxdur. -Maraqlıdır, «Türk ulduzları»nın uçuşu, yazıçı Elçində hansı assosiasiyaları doğurdu? -«Fantom»lar o tərtəmiz göy üzündə böyük bir ürək şəkli cızdılar və göydəki o ürəyin təmizliyi, o ürəyin genişliyi müqabilində, bizim Yer üzündəki Azərbaycan dediyimiz bu gözəl məmləkətdə adamların bir-birini çirkaba bulaşdırması, ona-buna böhtan atmaq, kreslo hərisliyi naminə hər şeyə hazır olmaq, xalqa, vətənə iş, əməl əvəzinə, boşboğazlıqla xidmət etmək, şəxsi mənafeni milli mənafedən üstün tutmaq, varidat ehtirası, yalançı pəhləvanlıq, yalançı «millət qəhrəmanlığı», cahil və nadan mülahizələr mənə nə qədər cılız və nə qədər misgin göründü... -Son olaraq nə demək istərdiz, nə arzulayardız? -Əvvəlcə sual vermək istərdim. -Sual? -Bəli. Bakının bütün küçələri, eyvanları, damları insan ilə dolu idi və o insanların hamısı bir fərəh içində idi. «Azadlıq» meydanındakı yüz minlərlə insan arasında iqtidarın da, müxalifətin də nümayəndələri var idi və onların gözləri eyni bir qürur hissi ilə gülürdü və mən fikirləşirdim ki, əgər, bizim fərəh, qürur mənbəyimiz bu dərəcədə eynidirsə, nə üçün bir-birimizə qənim kəsilməliyik? Bu düşmənçilik nədir belə? «Sən müxalifətə yaxınsan, ona görə də gözümün işığısan, sən isə iqtidara yaxınsan, ona görə də pissən!»- düşüncəsi ilə, o eyni qürur, eyni fərəh necə uyuşur? Bu mənim suallarım. İndi isə arzumu deyirəm: o gün olsun ki, «Türk ulduzları»ilə bərabər, «Azərbaycan ulduzları» da ərazisi tam və həmişəlik bərpa olunmuş Azərbaycan Respublikasının, o cümlədən, Qarabağın səmasında da beləcə dinc uçuş nümayiş etdirsinlər. Və bu da mənim inamım: o gün uzaqda deyil! Müsahibəni Turqut Mustafayev apardı.
2001. | |
| Baxış: 306 | |
| Bütün rəylər: 0 | |
